Procesmodellering had bij veel organisaties tot voor kort vooral een beschrijvend en kwalitatief karakter. Dit heeft heel wat businessmanagers aan hun lot overgelaten. Zolang meetgegevens als tijd, kosten en capaciteit immers niet eenvoudig aan procesmodellen zijn te verbinden, blijven objectieve uitspraken en besluitvorming over efficiëntie en effectiviteit van klantprocessen erg lastig. De laatste jaren biedt een aantal procesmodelleringstools via simulatiemogelijkheden hierop een antwoord. Hierdoor verschuift de hoofddoelstelling van procesmodellering geleidelijk van kwaliteitsborging naar permanente procesoptimalisatie en -vernieuwing. In dit artikel gaat Stefaan Lambrecht in op de effecten hiervan op de structuur en de inhoud van de procesmodellen zelf.