Als we kijken naar het applicatielandschap van veel organisaties, dan zien we dat er een groot aantal aparte systemen is voor de ondersteuning van verschillende taken. Eén van de manieren om deze systemen toch met elkaar te laten samenwerken, is het ontwikkelen van zogenaamde 'composite applicaties'. Hierbij werken webservices op een zodanige manier samen dat een bepaald bedrijfsproces optimaal wordt ondersteund. Twee concepten die bij deze vorm van compositie een grote rol spelen zijn orchestratie en choreografie. In dit artikel gaat Loek Bakker nader op deze concepten in en bespreekt hij of de positieve pers die de kandidaat-standaard voor servicecompositie BPEL krijgt wel terecht is. Kunnen we op korte termijn naar een flexibele architectuur toe waarbij de aanpassing van de ondersteuning van bedrijfsprocessen slechts een kwestie is van het aanpassen van een processchema?