Om kosten te besparen wilde een overheidsinstantie weten hoe effectief de bestrijding van uitkeringsfraude was. Hierbij speelde een interessant fenomeen, schrijven Sander Hoogendoorn en Sandra Wennemers. Het onderzoeken van mogelijke fraude kost geld, maar het vinden van fraudeurs levert daarentegen geld op. Men ging op zoek naar de optimale verhouding tussen het aantal onderzoeken en het aantal opgespoorde fraudes.