Toen Microsoft in 2002 de eerste versie van .NET uitbracht, was een onderdeel daarvan de Managed Extensions for C++. Omdat er een ANSI-standaard voor C++ bestond, koos Microsoft ervoor zich hieraan te houden. Dat hield in dat men geen wijzigingen kon aanbrengen in de bestaande taalelementen en dat nieuwe keywords die aan de taal werden toegevoegd, moesten beginnen met een dubbele underscore (bijvoorbeeld __gc). Het resultaat hiervan was een taal die eigenlijk twee talen in zich verenigde: ANSI-C++ en C++ voor .NET.