Nog niet zo lang geleden werd er zo nu en dan wel eens gesproken over Distributed Version Control Systems, meestal door de collega die normaal stilletjes zijn werk doet. Met baard of sikje en natuurlijk een Linux pinguïn op zijn bureau. Tijdens de lunch of een ander werkgerelateerd samenzijn was deze collega plotseling in staat om een betoog te houden over de kwaliteiten van Distributed Version Control Systems, waarschijnlijk met het vuur in zijn ogen en zweetdruppeltjes op zijn bovenlip. Ongetwijfeld glimlachten zijn collega's er schaapachtig bij om daarna weer lekker aan het werk te gaan.